Mystiek Intermezzo: Creëren is Relateren

Deze blog is onderdeel van de reeks ‘het RFT-woordenboek‘. RFT staat voor Relational Frame Theory. Dat is een geweldige theorie, maar daar gaat het deze keer even niet over.

Voordat we verder gaan met het dualisme en het monisme wil ik even een uitstapje met je maken. Wat ik hieronder met je deel zijn ideeën die niet direct met RFT te maken hebben, maar er een beetje tegenaan schuren. Zie het daarom als een mystiek intermezzo van onze reis door RFT.

Critici kunnen zeggen dat wat ik hier onder schrijf een mystiek karakter heeft en dat klopt denk ik gedeeltelijk. In een eerdere blogpost heb ik laten zien dat mysticisme een inadequate wereld hypothese is voor wetenschap volgens Pepper. Dus ik snap de kritiek. En toch wil ik je dit mystieke uitstapje niet onthouden. Vooral omdat ik het zelf heel leuk en interessant vind!

Alles is Liefde

Ik ga ervan uit dat we allemaal uit dezelfde bron komen. Deze bron is bekend onder verschillende namen: Onvoorwaardelijke Liefde, Licht, God, de Bron, het Al wat Is, etc. Ik noem het voor het gemak ‘de Bron’. Alles wat je ziet en ervaart, inclusief jezelf en iedereen om je heen is deze bron. Er is dus niks wat deze bron niet is.

Nou hoor ik je denken: Dat klinkt mooi Richard, maar we hebben oorlogen, haat, nijd, vervelende weggebruikers, etc. Dat klinkt niet echt als deze onvoorwaardelijke liefde.

Dat klopt. Maar, stel nu dat je zelf alleen maar Liefde en Licht was. Je was niks anders dan dat. Zelfs tijd en ruimte bestonden niet. Er was alleen maar hier en nu.

Dit is alles en alles is Liefde

Dat klinkt misschien prachtig, maar het is ook héél saai. Je kunt namelijk helemaal niks ervaren. Als de hele wereld blauw zou zijn, dan zou je ‘blauw’ niet ervaren. We zouden zelfs geen woord voor blauw hebben. Hoe definieer je blauw, als alles blauw is? Om iets te ervaren heb je een tegenpool nodig.

Tegenpolen

Voor een ervaring heb je minimaal twee dingen nodig. Om warm te ervaren, moet je ook koud ervaren, om hoog te ervaren, moet je ook laag ervaren, snel – langzaam, stimulus – response, ik – jij, oorlog – vrede, lawaai – rust, licht – donker, liefde – angst, etc.

Aangezien de bron alleen maar Liefde was, kon hij dus niets ervaren. Maar de bron, almachtig als hij is, had een oplossing: hij ging een gedeelte van zichzelf datgene maken wat ze niet was. Ze creëerde iets om zichzelf te kunnen ervaren. Licht creëerde een tegenpool (bijv.: donker). De tegenpool die ze creëerde was natuurlijk nog steeds de bron zelf. Want de bron is alles wat er is. Dus het donker is ook de bron, net zo als het licht. Nu, met deze tegenpool kon de bron zichzelf ervaren. Dat was fantastisch. Nu kon de bron geconfronteerd worden met iets wat ze niet was (maar stiekem nog steeds is), waardoor ze kon ervaren wat het was om iets te zijn (bijv.: Licht, Liefde, vergevingsgezind, etc.)

De bron creëerde een tegenpool.

Interactie

Nu is de grap, dat zodra je iets creëert je je er ook naar moet verhouden. Creëren = Relateren. Dat geldt voor jou en mij, en ook voor de bron. De bron gaat als het ware een relatie, een interactie, aan met de tegenpool die hij gecreëerd heeft. Zo ontstaat er een dynamiek tussen de twee tegenpolen. Elke keer dat de twee tegenpolen zich anders verhouden, creëren ze weer een nieuwe relatie en een nieuwe ervaring. Relateren = Creëren. Zo gaan creëren en relateren hand in hand. 

Met een tegenpool ontstaat er een dynamiek.

Waarom zijn er oorlogen?

Zelf denk ik dat er verschillende levens mogelijk zijn. Als alles mogelijk is en we een ziel hebben, daar ga ik wel van uit, dan lijkt me één leven veel te beperkt. Ik denk zelfs dat je als ziel verschillende levens tegelijk hebt (want er is alleen maar nu), maar dat terzijde.

Ik denk dat je een leven kan leven waarin je opgroeit in een liefdevolle samenleving en waarin alles liefdevol en fantastisch is. Alleen dat is helemaal niet zo spannend. Het wordt pas uitdagend als je niet alleen maar geconfronteerd wordt met schoonheid, liefde en licht, maar ook met donker, angst en lelijke kanten. Hoe ga je verhouden op een donkere plek, waar niet zoveel liefde schijnt? Dat is pas spannend! En dat je dan ook vergeet dat je de bron bent en dat je dat allemaal hebt gecreëerd. Dan weet je pas echt wat je in huis hebt.

Een surfer moet zich verhouden tot de golf

Het is een beetje als een topsporter, bijv.: een surfer, die gaat niet kleine golfjes pakken. Daar is niks aan. Die wil grote golven pakken, die woest zijn, waar die misschien wel helemaal kopje-onder gaat en door de golf wordt meegesleurd. Maar misschien ook niet en blijft hij gewoon staan. Dat is spannend, dat is uitdagend. Hoe dan ook wordt de surfer een betere surfer, of hij nu kopje-onder gaat of op de plank blijft staan. Want met die golf is hij een ervaring rijker. Dat gebeurt omdat de surfer via elke kleine beweging in zijn lijf zich continue tot golf verhoudt. Door deze dynamiek creëert de surfer zijn ervaring met de golf.

Ik denk dat het aardse leven, zoals we dat nu leven, de topsport is van de zielenwereld. Dat is waarom we leed hebben op deze planeet. Om ons er toe te verhouden en zodoende een nieuwe wereld te creëren.

Hiermee wil ik niet zeggen dat ik voor oorlogen ben. Ik hoop op vrede op deze wereld. En aan de ander kant, weet ik wel dat ik alleen vóór vrede kan zijn in de aanwezigheid van oorlogen.

Het leven op aarde is een uitdaging

Volgende blogs

Dit is voor mij, in een notendop, de mystieke kant van het monisme. In de komende artikelen gaan we verschillende kanten van het monisme (en het dualisme) belichten. Kanten die wat filosofischer of wetenschappelijker zijn. Je kunt de komende blogs lezen, zonder deze mystieke kant mee te nemen. Wat ik wil zeggen is, je bent niet verplicht om te geloven in een ziel of een bron om de volgende artikelen te lezen en tot je te nemen. Toch wilde ik je deze mystiekere kant van het monisme niet onthouden.